چای، قهوه، شعر

سلام

می گن "دو پادشاه در یک اقلیم نگنجند"، این مَثل، حکایت من و پدرمه :))

اما روح من یه دریاست پره از موج و تلاطم

ساحلش تو یی و موجاش خنجرای حرف مردم

اگر می خواهید خنجرای حرف مردم قشنگ براتون جا بیفته فیلم "به آهستگی" مازیار میری رو ببینید.

همانطور که می بینید، وبلاگم سکته خفیف زده، باید ببرمش مرکز قلب تهران نشون بدم :))

بین منو تو فاصله غوغا می کنه ...

امتحان ها سر رسیدن و ظاهرا قرار یکی دو هفته ای سخت بگذره :((

رفتی و ازم گرفتی اون نگاه آشناتو
واسه من باقی گذاشتی التهاب لحظه هاتو

هر چی کردم که بشه، نشد.

پست قبل همون جور موند.

نانوشته ...

بر هر که نظر کردم در خود گره ای گم بود ...

جالبه! امروز یکی از دوستان قدیم رو دیدم. هر دومون می دونستیم از هم بدمون می یاد، ولی اون خیلی مهربون اومد جلو. من هم باهاش خوب برخورد کردم. 5 دقیقه ای گذشت، برگشت گفت: مدار 2 بلدی به من یاد بدی؟ گفتم: برا ما اختیاریه. من نگرفتم. رفت ... (اصلا ارزش این رو هم نداره که من ازش بدم بیاد.)

آرزو

به جان، جوشم که جویای تو باشم

خَسی بر موجِ دریای تو باشم

تمامِ آرزوهای منی، کاش،

یکی از آرزوهای تو باشم!

                                                دکتر شفیعی کدکنی

همش احساس می کنم این پست یه چیز کم داره.

بهر حال موعودش رسیده و باید منتشر بشه.

دل من همی داد گفتی گواهی	که باشد مرا روزی از تو جدایی
ولی هرچه خواهد رسیدن به مردم	بر آن دل دهد هر زمانی گواهی
من این روز را داشتم چشم و زین غم	نبودست با روز من روشنایی
جدایی گمان برده بودم ولیکن	نه چندان که یکسو نهی آشنایی
به جرم چه راندی مرا از در خود	گناهم نبودست جز بی گناهی
بدین زودی از من چرا سیر گشتی	نگارا بدین زود سیری چرایی
که دانست کز تو مرا دید باید	به چندان وفا این همه بی وفایی
سپردم به تو دل ندانسته بودم	بدین گونه مایل به جور و جفایی
دریغا! دریغا! که آگه نبودم	که تو بی وفا در جفا تا کجایی
همه دشمنی از تو دیدم ولیکن	نگویم که تو دوستی را نشایی
نگارا من از آزمایش به آیم	مرا باش تا بیش از این آزمایی
مرا خوار داری و بی قدر خواهی	دگر تا بدین خو که هستی نپایی
	فرخی سیستانی

"همیشه فکر می کردم جور دیگه ای اتفاق بیفته، اما مطمئن بودم که فقط یه دفعه پیش می یاد."