خانومی ...

سلام

هر جا می ریم تابلوییم :)

جمعه با 16 تا از بچه های دانشگاه رفتم آبشار سنگان. صبح اول صبح دوستان تو ده سنگان شروع کردن آواز خوندن. کل ده از خواب بیدار شدن :)  و عده ای از مردمانی که در کوچه بودن تو گوش هم می گفتن اینجا رو با دربند اشتباه گرفتن.

مسیر خیلی زیبا بود و پر بود از گلهای بهاری و درختان سر سبز.

خود آبشار چی بود! آب از اون بالا می ریخت می خورد رو سنگها و قطرات ریزش می خورد تو صورت ما.

کنار آبشارناهار خوردیم و یه ساعت مافیا بازی کردیم. (من رییس پلیس بودم (از بس پلیس شدم) و آخر کار هم زرشک بدترین بازیکن را گرفتم. :)

توی راه برگشت کلی عکس انداختیم. غلامرضا 2 تا عکس از من انداخت یکی با آبشار یکی با کوه.

(یکی از دوستان گفت حالا ببینید کدوم بزرگتره – فرداش هم که عکس ها رو می دیدیم محمد گفت عکس تبلیغاتیه  و شمیم گفت این جور عکس ها رو فقط رضا معطریان می تونه بندازه و ... خوش تیپیو هزار درد سردیگه :"> )

اما اصل تابلو بودن اینجا ست:

امروز با 15 تا از رفقای قدیم رفتیم استخر. بعد کلی شلوغ کردن تو سونا خشک و جکوزی، رفتیم تو استخر تو 1.5 متری زوو (کبدی) بازی کردیم !!!

کل ملت مونده بودن بابا این سیبیل کلفتا چرا اینطورین.

تیم ما خیلی قوی بود ولی تیم مقابل خیلی جرزن بودن و هی تا می دیدن دارن می بازن می ریختن وسط می گفتن از اول :(مخصوصا حسین خیلی ناخالص بود، تا خودش می سوخت می گفت بازی پات! از اول)

بعد بازی هم معلم راهنمای سال دوم دبیرستان مون رو دیدیم که اومده استخر. رفتیم روز معلم رو بهشون تبریک گفتیم و بعنوان هدیه کلی بهشون آب پاشیدیم :)

خانومی! چشماتو وا کن

خانومی! منو نگاه کن